: แหล่งน้ำขัง

เริ่มจากการมองหาแหล่งน้ำขังทั้งภายในบ้านและภายนอกบ้าน เพื่อไม่ให้กลายเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของยุงลาย ซึ่งเป็นต้นเหตุของโรคไข้เลือดออก และกลิ่นเหม็นของน้ำเน่าเสีย รวมถึงคราบตะไคร่ ที่เกิดสะสมกลายเป็นเชื้อราหรือแบคทีเรียได้.

: รอบบ้าน

เราต้องทำการสำรวจตรวจตราเพิ่มเติม ถึงสวนนอกบ้านที่บางครั้งเต็มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้าที่ไม่ได้รับการดูแล อาจทำให้สัตว์มีพิษเข้ามาอยู่อาศัยบริเวณนั้นได้

: ทางเข้าบ้าน


เรามักจะมองข้ามสิ่งที่ใกล้ตัวเรามากที่สุด อาจจะมีรอยเท้าหรือฝุ่นที่สะสมบนพรมเช็ดเท้าก่อนเข้าบ้าน รวมถึงลูกบิดประตู โดยร่องรอยความสกปรกที่พบอาจจะกลายเป็นความคุ้นชินที่ทำให้เราปล่อยปละละเลยการทำความสะอาด ทั้งที่เป็นจุดที่เราต้องสัมผัสมากที่สุดและบ่อยที่สุดก็ตาม

: ร่องกระเบื้อง


เมื่อการกวาดบ้านและถูบ้านอาจจะไม่เพียงพอสำหรับการทำลายแหล่งสะสมของเชื้อโรค โดยเฉพาะในครอบครัวที่มีเด็กเล็กวัยคลาน ซึ่งสัมผัสกับพื้นบ้านโดยตรง การใช้กระเบื้องปูพื้นจำเป็นต้องสำรวจให้ลึกถึงร่องกระเบื้องไม่ให้เกิดคราบความสกปรกที่อาจจะกลายเป็นที่อยู่อาศัยของเชื้อโรค ซึ่งเป็นต้นเหตุของความเจ็บป่วยอย่างไม่รู้สาเหตุได้

: ตู้เก็บรองเท้า

ใครๆก็มีรองเท้าหลากหลายคู่ แต่มีเพียงไม่กี่คู่ที่ได้รับการหยิบมาสวมใส่ และบางคู่ไม่เคยได้รับการหยิบจับ ทำความสะอาดจนฝุ่นจับ และกลายเป็นที่อยู่อาศัยของยุง
ยิ่งไปกว่านั้น หากไม่ทันระมัดระวังอาจจะเจอสัตว์เลื้อยคลานมีพิษซุกซ่อนอยู่ เช่น งู ตะขาบ แมงป่อง ดูด้านใน

: เฟอร์นิเจอร์


แม้เฟอร์นิเจอร์ภายในบ้านที่เราใช้อยู่ทุกวัน ก็ไม่อาจไว้วางใจได้ว่าจะสะอาดปลอดภัยจากเชื้อโรค เนื่องจากในเฟอร์นิเจอร์ตัวโปรด ยังมีซอกเล็กๆที่ไม่ได้สัมผัสร่างกายเราโดยตรง ทำให้เกิดฝุ่นสะสมภายใน รวมถึงเฟอร์นิเจอร์ไม้ที่ไม่ได้เคลือบสารกันปลวก ซึ่งเราจำเป็นต้องคอยสำรวจตรวจตราอยู่เป็นระยะ

: เตียงนอน

บนเตียงนอนที่เราพักผ่อนนอนหลับ ซึ่งอาจเป็นที่อยู่อาศัยของไรฝุ่นและเชื้อโรคที่ทำให้เราเป็นโรคภูมิแพ้หรือหอบหืด ดังนั้น เราควรทำความสะอาดที่นอน ด้วยการตากแดดหรือเปลี่ยนผ้าปูที่นอนอย่างสม่ำเสมอ รวมถึงพยายามระบายอากาศไม่ให้ห้องทึบทึมหรือเกิดกลิ่นอับไม่พึงประสงค์ค่ะ

ขอบคุณที่มา : https://bit.ly/2nnYEol